Daar zit ik dan. Zomerjurk aan, blote voeten op de vloer, laptop op m’n schoot en véél te warm voor mij om naar buiten te gaan. Máár, het is wat het is. Als ik de situatie plat sla is het dertig graden en ik schrijf aan deze blog. Dat is de pure en simpele werkelijkheid. Een opsomming van feiten zonder kleuring.
Maar stopt het daar?
Vaak niet. Al heel snel gaan we situaties die we ervaren beoordelen. Benoemen. Kaderen. “Het is niet te doen warm, pfff ik kom nergens toe, ik word gek!” We gieten als het ware een saus van frustratie en strijd over de werkelijkheid heen. En … daarmee is ‘het is wat het is’ een probleem geworden. Een situatie die je niet laat zijn, maar die je zo snel mogelijk anders wilt ervaren.
Het is verleidelijk om van het hier en nu een persoonlijk
‘spektakel’ te maken.
Je maakt de situatie als het ware persoonlijk en verliest je in het probleem. Je begint te zweten op plekken waar je niet eens wist dat je kon zweten en besluit dat dit ‘vreselijk’ is. Vanaf dat moment is wat je ervaart niet meer gebaseerd op de feiten, maar op je eigen gecreëerde ‘drama’. De feiten zijn nog precies hetzelfde, maar jij voelt je ellendig. Ik noem dat het ‘Hier en Nu en Jus’-effect. Het is een patroon waarin we (vaak negatieve) gedachten projecteren over dat wat we aan het ervaren zijn. Alsof je jus over het hier en nu giet, waardoor je alleen maar verder wegzakt in onvrede. En voor je het weet, is die klagende werkelijkheid jouw enige waarheid.
Uitnodiging
En natuurlijk is niet iedere werkelijkheid zoals je dat zou willen, maar het is wat is … op het moment dat het is. Zien dat je druk bent met er een jus overheen te gieten helpt. Jus die maakt dat het hier en nu steeds minder te verteren is.
Wat als je ervaart wat er is, omdat het er is. Jus maakt niet alles lekkerder. De uitnodiging ligt er.
Ik ben benieuwd…
