We zijn vaak in strijd met onszelf en de wereld om ons heen, met alle gevoelens die dat oproept. Denk aan een ruzie met je partner, waardoor je direct een knoop in je maag voelt. Of er is een stressgevoel dat je al eerder hebt ervaren en niet nog een keer wilt meemaken. De neiging is dan om direct je hoofd in te vluchten en van daaruit een snelle oplossing te bedenken om de situatie weer ‘oké’ te maken.
Naast alle gedachten reageert ook ons lichaam, en geeft instinctief signalen.
Die kramp in je buik, dat beklemmende gevoel op je borst, die gespannen schouders – het zijn allemaal boodschappen die vertellen wat er werkelijk aan de hand is, diep van binnen. Maar als we in ons hoofd zitten neigen we deze signalen te negeren. Ze weg te drukken, of te verdoven.
We zijn zo druk bezig met ons hoofd, dat we ons lichaam over het hoofd zien.
De kern van het probleem is dat we vechten tegen het ervaren zelf. We willen dat het gevoel anders is dan het is. Maar wat gebeurt er als je die vechthouding loslaat? Wat gebeurt er als je het gevoel in je buik, die beklemming, juist alle ruimte geeft? Wat gebeurt er als je er met al je aandacht naartoe gaat, aanwezig bent bij dat wat je voelt, zonder het te willen veranderen? Dit is waar de werkelijke transformatie plaatsvindt. Het is het stoppen van de strijd met het gevoel, en het beginnen met het toelaten ervan.
Uitnodiging
Uit mijn (praktijk)ervaring blijkt dat er dan iets wonderbaarlijks gebeurt. De strijd verdwijnt, en er ontstaat rust. Die kramp in je buik kan verzachten en veranderen in een gevoel van warmte. De energie die eerst geblokkeerd was door de weerstand, begint weer te stromen. Door simpelweg aanwezig te zijn bij je lichaam, bij wat het je vertelt, herstel je de verbinding met jezelf. De uitnodiging ligt er.
Ik ben benieuwd…
