We kennen het allemaal: onze waarheid. Onze waarheid, in hoe we de wereld zien. Onze waarheid, als een persoonlijk ingerichte tunnelvisie, gevormd door jarenlange conditionering, opvoeding en maatschappelijke verwachtingen. Onze waarheid, gevormd door wat we ervaren hebben. Binnen deze waarheid hebben we nauwkeurig bepaald wat veilig is en wat niet, wat mag en wat absoluut verboden is. Wat goed en fout is.
We leven vaak onbewust binnen deze afgebakende waarheid, overtuigt dat de wereld is zoals wij die waarnemen.
Het resultaat? Op zijn minst beperkt het je vrije zicht op het leven. Leven waarin potentieel prachtige momenten buiten je blikveld vallen. Simpelweg omdat ze niet binnen jouw zelfgecreëerde grenzen passen.
De bevrijdende ervaring van het je niet meer laten bepalen door deze waarheden is onbeschrijfelijk.
Het is als het openen van een raam in een lange tijd afgesloten ruimte, waardoor frisse lucht en een nieuw perspectief kan binnenstromen. De angst voor het onbekende blijkt vaak onterecht; wat we vreesden als een gevaarlijke afgrond, transformeert in een uitnodigende, open ruimte vol mogelijkheden. Praktische stappen kunnen variëren van het stellen van ongemakkelijke vragen aan jezelf, tot het bewust opzoeken van situaties die buiten je comfortzone liggen. Elk raam dat je openzet, vergroot je blikveld en vergroot je vermogen om het leven voluit te beleven. Kansen te zien en te kunnen benutten.
Uitnodiging
Welke ramen houd jij nog angstvallig dicht? Wat als je eens voorbij jouw waarheid zou kijken, gewoon nieuwsgierig in wat er dan is. Wat er dan ontstaat. Wie weet verbaast het je en tovert het een glimlach op je gezicht. De uitnodiging ligt er.
Ik ben benieuwd…
