Doe je wat je doet omdat je dit vanuit je hart wilt, of puur uit gewoonte? Gedreven door angst om tekort te schieten. Je hoort vast regelmatig een stemmetje in je hoofd zeggen: “Nog even doorzetten, dit nog afmaken en dan is het goed …”. Om vervolgens jezelf alsnog te veroordelen: “Zie je wel, je had dat niet meer moeten doen. Nu ben je helemaal op en kun je niets meer!”
Het steeds aan jezelf moeten werken zodat het de volgende keer wel ‘goed’ is?
Stel je voor dat je de controle loslaat en je overgeeft aan wat zich aandient. Dat je niet alles tot in de puntjes plant of probeert te beheersen. Niet probeert alles onder controle te krijgen, maar dat je openstaat voor het onverwachte. Te voelen en te ervaren wat er is, voorbij de zekerheden die je aangeleerd zijn. Voorbij dat wat je (tot nu toe) ervaren hebt. Het betekent voluit zijn met onzekerheid en verrassingen. Gaan voorbij beperkende gewoontes en het leven (be)leven vanuit meer vrijheid.
wat je allemaal moet doen om je mentaal, emotioneel en fysiek goed te voelen
Onze moetens zijn vaak onbewust, maar ze zijn als onzichtbare muren die onze bewegingsvrijheid beperken. Ze voorkomen dat je nieuwe kansen ziet, andere paden bewandelt. Je bent simpelweg niet in het moment aanwezig en mist daardoor het waardevolle ongecompliceerde hier en nu.
Uitnodiging
Wat als je jezelf uitnodigt om te onderzoeken of jouw ‘moet’ je werkelijk dient, of dat het een illusie is die je gevangen houdt? Durf jij die knagende gedachte van ‘niet goed genoeg zijn’ los te laten en te ontdekken wat er dan overblijft? Je kunt altijd weer doen wat je voorheen deed, als je dat dan écht nog wilt. Als het dan écht nog moet. De uitnodiging ligt er.
Ik ben benieuwd…
