De vraag “Waarom doe ik dit eigenlijk?”, duikt vast ook bij jou regelmatig op. En misschien heb je daarbij het gevoel beoordeeld te worden. Alsof er een ezel over je schouder meekijkt en vraagt: “Waar ben jij mee bezig!?”
Doe je wat je doet puur om een doel te bereiken? Of doe je wat je doet als een uitnodiging om volledig aanwezig te zijn? Aanwezig bij wat er nu is, ontdekkend wat zich in het hier en nu ontvouwt?
Verkennen van elk moment is een constant proces van ervaren.
Zie het als een dans van loslaten en omarmen wat er is op het moment dat het er is. Zonder oordeel of verwachting. Het vraagt oprechte interesse om open te staan en écht in verbinding te zijn met jezelf. Met álles wat zich in het moment aandient. Te voelen wat je ervaart, in alle kwetsbaarheid, en hier simpelweg mee te zijn. En dat ‘zijn’ in het moment, dat is absoluut uniek.
het nu is waar het leven zich in zijn puurste vorm toont, ongedwongen en authentiek
In zo’n moment, wanneer je niet langer wordt voortgedreven door (externe) verwachtingen, angsten of de drang naar controle, wat beweegt jou dan werkelijk? Is het een dieper verlangen naar verbinding, naar creativiteit, naar liefde? Of ontdek je een innerlijke wijsheid die je leidt naar acties die meer in lijn zijn met wie je werkelijk bent. Door te gaan voorbij de rollen die je speelt, voorbij de doelen die je jezelf dwangmatig hebt gesteld.
Uitnodiging
Wat als je voorbij de ‘kritische blik van de ezel’ gaat, het nu volgt en leeft vanuit meer vrijheid? Het antwoord op deze vraag kan verrassend zijn en je leven in een nieuwe richting sturen, geleid door een innerlijke kompas. Je kunt altijd weer doen wat je voorheen deed, als je dat dan écht nog wilt. De uitnodiging om innerlijke vrijheid te verkennen ligt er.
Ik ben benieuwd…
