Heb je soms het gevoel dat je leven zich afspeelt binnen strakke lijnen, gevormd door alles wat je van kleins af aan geleerd hebt? Denk aan je overtuigingen, je normen. Denk aan wat je allemaal belangrijk vindt in je leven. Het is net alsof je door een soort persoonlijke koker kijkt, die je blik elke dag stuurt. Van jongs af aan is die koker ‘aangekleed’ door mensen die belangrijk voor je waren, met kleuren en materialen (overtuigingen en normen) die bepalen hoe jij de wereld ziet en hoe je daarop reageert. En omdat die manier van kijken zo bekend en veilig voelt, lijkt het alsof er niets anders is. Dit is gewoon wie je bent. Zo is je leven.
Maar is dat wel echt leven?
Deze ‘koker’ is eigenlijk je ego, vol met angsten uit het verleden en waarschuwingen voor de toekomst. Het probeert je te beschermen tegen pijn. Heel liefdevol bedoeld, maar geeft het je het gevoel innerlijk vrij te zijn? Vrij om écht je eigen keuzes te maken?
Doe je echt wat jouw hart je ingeeft of volg je jouw denken, met sturende (voorgeprogrammeerde) angstgedachten?
Wat als je eens náást die koker, of eromheen zou kunnen kijken? Wat is er dan? Jaren geleden besloot ik dat te onderzoeken. Het resultaat? Mijn leven voelt nu steeds meer als een groot experiment. Niet om een lijstje af te werken, of om aan (oude) overtuigingen te voldoen, of aan verwachtingen van anderen te voldoen, maar om te zien wat er gebeurt als mijn leven en ik zelf alle ruimte krijgt om mezelf te zijn en het leven te (be)leven. Zonder stappenplan, zonder verwachtingen, simpelweg zijn met wat is.
Uitnodiging
Herken jij zo’n ‘koker’ in jouw leven? Wat zou er gebeuren als je daar eens buiten stapt? Eromheen kijkt? De uitnodiging ligt er.
Ik ben benieuwd …
